Bio sam magla, ustvarih snove
Bio sam san, sanjah život
Bio sam život, i smrt me sretnu
Bio sam smrt, u zrnce se zdrobih
u zrnca magle, u zrnca snova
zrnca života i klicu smrti
Bio sam pijesnik, opjevah maglu
Bio sam slikar, naslikah snove
Bio sam sanjač, odsanjah život
Bio sam človijek, u prah se stvorih
Par nad kojim se magla vije
koji zapraši snove
život prekri tamom
a smrt načini viječnom.
Viječnost sam,
Uzdišem maglu,
Izdišem snove,
Sanjam život
i čekam smrt.
* * *
Ime mi je prah,
zato me je strah,
da me vijetar odnese,
od života odmakne,
da me pijesma ne dotakne,
magla da me orosi,
da me život pokosi,
snovi da me oboje,
drugi da me prisvoje,
rosa da me upije,
sunce da me istopi,
da me tama prejkrije,
zrno smrti ubije,
mrtav da ću ostati
da nikad neću kristal postati.
* * *
U tišini sivila
magla se razblinila.
Magla, to sam ja,
kristal koji raspada.
Možda put drugačija je,
obrnuta lađa,
možda magla je
kristal što se rađa.
* * *
Ime mi je rosa,
bojim se mrava
jer kraj mene spava,
da mi dušu popije,
pre no sunce zasije.
Ime mi je rosa,
bojim se sunčeva žarka,
da mi oči ispije,
i u maglu prelije.
Ime mi je rosa,
bojim se smrti,
jer ne mogu biser biti.
Ime mi je rosa,
spavam na mreži radaka,
u hladnoj dubini mraka,
dok kraj mene tama spava,
život mi produžava.
